Oktober is Borskankerbewustheidsmaand en VrystaatKroon het met kankeroorwinnaars gesels om uit te vind hoe hulle kanker, en die uitdagings wat daarmee gepaard gaan, hanteer het.
Minnie Burger was verslae toe sy in Mei 2020, te midde van die Covid-19-pandemie, moes uitvind sy het borskanker.
“Ek het die een nag wakker geword met ‘n pyn in my regterbors; my bors was warm en geswel en ek het dadelik vermoed iets groots is fout. Op die plek het ek gebid en die Here gevra om my te dra – en dat ek bereid is om ‘n dubbele mastektomie deur te maak, solank die Here my hierdeur sou lei,” sê Minnie (70).
Sy het ‘n afspraak by haar huisdokter, dr. Sonja Viljoen, gereël. ‘n Sonar en mammogram is gedoen, en Viljoen het ook antibiotika voorgeskryf. ‘n Week later was daar nog geen verbetering nie.
Dit was baie uitdagende tye; niemand kon vrylik tydens die pandemie beweeg nie. – Minnie Burger
Minnie is terug dokter toe. Sy is na ‘n chirurg verwys, wat toe ‘n biopsie gedoen het. Agt dae later het sy die skokkende nuus ontvang dat sy wel borskanker het.
“Ek was verslae, bang en baie emosioneel. Benewens die Covid-19-pandemie, waarin ons afgesonder van mekaar moes leef, moes ek die emosionele skok en trauma van borskanker trotseer.”
Minnie, ‘n ongetroude en afgetrede maatskaplike werker van Kroonstad, sê ondanks die feit dat sy die skokkende nuus op haar eie moes verwerk, was haar predikant, die Northern Free State Caregivers (NFSCG) se Felicity Combrinck en suster Jorina Heymans aan haar sy om die pad saam met haar te stap.
Sy het ‘n mastektomie ondergaan en ‘n familielid het aangebied om haar ná die operasie tuis by te staan.
“Dit was baie uitdagende tye; niemand kon vrylik tydens die pandemie beweeg nie. Ek was dankbaar vir tegnologie, en ondersteuning deur middel daarvan, van familie en vriende wat nie naby gewoon het nie.”
Vriende het met inkopies en etes gehelp, asook wanneer sy vervoer benodig het.
Einde Julie 2020 het Minnie met chemoterapie begin, en sy het in Januarie 2021 bestraling ontvang.
“Ek is baie dankbaar vir my onkoloog, dr. Thomas Erasmus, en ek kan nou met groot dankbaarheid sê my kanker is steeds in remissie.”
Minnie sê haar geloof het haar gedra. Dit is vir haar belangrik om uit te reik na ander, en sy is aktief in haar gemeenskap betrokke. Die Presidentia-jeugsorgsentrum lê haar na aan die hart. Sy geniet dit om naaldwerk te doen en hekel trooskombersies wat deur die NFSCG aan kankerpasiënte versprei word.
“Daagliks gryp ek die kans aan om die Here voluit te dien en op so ‘n manier ‘n positiewe verskil in mense se lewe mee te bring.”
Dit is ook vir haar baie belangrik om haar familie en vriende te koester, en dat mense altyd tyd vir mekaar sal maak.
“Soos my geloof, hou my familie en vriende my staande – en ek is dankbaar vir elkeen van hulle.”
